ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ - (ΤΟΥ 2ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ)

Οι θέσεις αυτές γράφτηκαν από τον Μπολσεβίκο Νικολάι Μπουχάριν και εγκρίθηκαν απ’ το Συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε στην Πετρούπολη της Ρωσίας το 1920.

 1. Ο αστικός κοινοβουλευτισμός είναι ένα «δημοκρατικό» κάλυμμα της δικτατορίας της αστικής τάξης, η οποία, σε μια ορισμένη φάση της ανάπτυξής της, έχει την ανάγκη να παρουσιάζεται ως έκφραση της «λαϊκής θέλησης», πάνω από κοινωνικές τάξεις. Στην πραγματικότητα, ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένας μηχανισμός καταπίεσης και υποταγής, στα χέρια του κεφαλαίου.

ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ // ΛΕΩΝ ΤΡΟΤΣΚΙ

ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ
ΚΑΙ
ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ

σε σχεση με τις ιστορικες
και θεωρητικες ριζες
της τεταρτης διεθνους

---

Γράφτηκε: 28 Αυγούστου 1937
Πηγή: Εκδόσεις «ΑΛΛΑΓΗ», 1985
Μετάφραση - Επιμέλεια - Σύνταξη: Θεοδόσης Θωμαδάκης

---

Οι αντιδραστικές εποχές σαν τη δική μας, όχι μόνο αποσυνθέτουν και εξασθενίζουν την εργατική τάξη και απομονώνουν την πρωτοπορία της, αλλά και χαμηλώνουν το γενικό ιδεολογικό επίπεδο του κινήματος και ρίχνουν πίσω την πολιτική σκέψη σε στάδια από καιρό ξεπερασμένα. Σ’ αυτές τις συνθήκες, το καθήκον της πρωτοπορίας, είναι, πάνω απ’ όλα, να μην αφήσει τον εαυτό της να παρασυρθεί από το ποτάμι της οπισθοδρόμησης: πρέπει να κολυμπήσει ενάντια στο ρεύμα. Αν κάποιος δυσμενής συσχετισμός των δυνάμεων την εμποδίσει να κρατήσει τις πολιτικές θέσεις που έχει κερδίσει, πρέπει τουλάχιστον να διατηρήσει τις ιδεολογικές της θέσεις, γιατί σ’ αυτές εκφράζεται η ακριβοπληρωμένη εμπειρία του παρελθόντος. Οι ανόητοι θα θεωρήσουν αυτή την πολιτική «σεχταριστική». Στην πραγματικότητα, είναι ο μοναδικός τρόπος προετοιμασίας για μια νέα τεράστια εξόρμηση με την ερχόμενη ιστορική πλημμυρίδα.

ΠΩΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΜΑΗ // Ρόζα Λούξεμπουργκ

Η απελευθερωτική σκέψη, να εισαχθεί μια προλεταριακή ημέρα γιορτής σαν μέσο για την κατάκτηση της οκτάωρης εργάσιμης ημέρας, προέκυψε για πρώτη φορά στην Αυστραλία. Οι εργάτες εκεί, αποφάσισαν ήδη το 1856, να διοργανώσουν μια ημέρα πλήρους εργασιακής ανάπαυσης, συνδεδεμένης με συγκεντρώσεις και διασκεδάσεις, σαν εκδήλωση για χάρη της οκτάωρης εργάσιμης ημέρας. Ημέρα γι΄ αυτή τη γιορτή ορίστηκε η 21^η του Απρίλη. Στην αρχή οι αυστραλοί εργάτες είχαν σκεφτεί μια μόνο εκδήλωση για το έτος 1856. Ήδη όμως αυτή η πρώτη γιορτή, άσκησε μια τόσο ισχυρή εντύπωση στις προλεταριακές μάζες της Αυστραλίας, επέδρασε τόσο ενθαρρυντικά και προπαγανδιστικά, που αποφασίστηκε η γιορτή αυτή να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο.

Αντρέ Μπρετόν – Λεόν Τρότσκι

ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

για μια ανεξαρτητη επαναστατικη τεχνη

---

Γράφτηκε: το 1938 στο Μεξικό από τους Αντρέ Μπρετόν και Λεόν Τρότσκι
Πηγή: στα Ελληνικά δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Λογοτεχνικό Περιοδικό «Ο ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ» του ποιητή και συγγραφέα
συντρ. Στέφανου Χατζημιχελάκη. Μεταφράστηκε ξανά από τη συντρ. Α.ΦΡΑΓΚΑ Επιμέλεια - Σύνταξη: ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΘΩΜΑΔΑΚΗΣ
HTML Markup: Θ. Θωμαδάκης - Γ. Κουκλάκης για τα Μαρξιστικά Βιβλία στο INTERNET, 5 ΑΠΡΙΛΗ 2010

---

Το «Μανιφέστο της Καλλιτεχνικής Δημιουργίας» γράφτηκε το 1938 στο Μεξικό από τους Λεόν Τρότσκι και Αντρέ Μπρετόν για τη Διεθνή Ένωση της Ανεξάρτητης Επαναστατικής Τέχνης (FIARI). Για πολιτικούς λόγους, ο Λεόν Τρότσκι είχε ζητήσει τότε να μπει στη θέση του ονόματός του το όνομα του μεγάλου μεξικάνου ζωγράφου Ντιέγκο Ριβέρα. «Το Μανιφέστο της Καλλιτεχνικής Δημιουργίας» δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά στο προδικτατορικό περιοδικό «Ο Διανοούμενος» και πολύ αργότερα στην Ε.Μ.Ε. απ’ όπου και το αναδημοσιεύουμε.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΤΕΙ χωρίς υπερβολή ότι ποτέ ο πολιτισμός μας δεν απειλήθηκε από τόσους κινδύνους όπως σήμερα. Οι βάνδαλοι, χρησιμοποιώντας τα εντελώς πρωτόγονα καταστρεπτικά τους μέσα, αφάνισαν τον πολιτισμό σε μια περιορισμένη γωνιά της Ευρώπης. Σήμερα ολόκληρος ο παγκόσμιος πολιτισμός, στην ενότητα του Ιστορικού του πεπρωμένου, παραπαίει κάτω από την απειλή αντιδραστικών δυνάμεων οπλισμένων με την πιο εκσυγχρονισμένη τεχνική. Δεν εννοούμε μονάχα τον πόλεμο που ετοιμάζεται. Ήδη από σήμερα, περίοδο ειρήνης, η επιστήμη και η τέχνη έχουν περιέλθει σε αφόρητη κατάσταση.

ΤΖΟΝ ΡΙΝΤ Πώς λειτουργούν τα Σοβιέτ

Ανάμεσα στις κακοήθειες και τα ψέματα που διαδίδονται παντού ενάντια στη Ρωσία των Σοβιέτ, ακούει κανείς κραυγές απόγνωσης.

"Δεν υπάρχει ίχνος κυβέρνησης στη Ρωσία". "Δεν έχουνε καμιά οργάνωση οι Ρώσοι εργάτες". "Σταματάνε πια να δουλεύουν".

Με αυτόν τον τρόπο, συκοφαντούν συστηματικά την επανάσταση. Όπως το ξέρουνε όλοι οι σοσιαλιστές κι όπως εγώ ο ίδιος γνωρίζω -και επειδή ήμουν εκεί από την αρχή της Ρώσικης Επανάστασης μπορώ να το βεβαιώσω-σήμερα υπάρχει στη Μόσχα, σε κάθε πόλη και σε κάθε οικισμό της χώρας, ένας σύνθετος πολιτικός οργανισμός που τον υποστηρίζει η μεγάλη πλειοψηφία του λαού και που λειτουργεί με ένα τρόπο τόσο ικανοποιητικό όσο μπορεί να λειτουργεί μια λαϊκή κυβέρνηση που πρόσφατα έχει σχηματιστεί.

Οι Ρώσοι εργάτες, κάτω από την πίεση των αναγκών και των απαιτήσεων της ζωής, δημιούργησαν μια οικονομική οργάνωση που γρήγορα μετασχηματίζεται σε μια αληθινή εργατική δημοκρατία. Θα δώσω ένα περιγραφικό σχήμα της δομής του κράτους των σοβιέτ.

Η δολοφονία του Καρλ Λίμπκνεχτ και της Ρόζας Λούξεμπουργκ στο Βερολίνο (15/01/1919)

Ο Βίκτωρ Σερζ για τη δολοφονία του Καρλ Λίμπκνεχτ και της Ρόζας Λούξεμπουργκ στο Βερολίνο (15/01/1919)

Σαν σήμερα, στις 05 Ιανουαρίου του 1919 ξεκίνησε στη Γερμανία η εξέγερση της Ένωσης των Σπαρτακιστών (1) ή αλλιώς εξέγερση του Ιανουαρίου. Ήταν μια γενική απεργία που εξελίχθηκε σε εμφύλια ένοπλη σύρραξη, η οποία θεωρείται ως το σημείο λήξης της Γερμανικής Επανάστασης (1918-1919). Ως ελάχιστος φόρος τιμής στην επαναστατημένη γερμανική εργατική τάξη που συμμετείχε στην εξέγερση, δημοσιεύεται ένα απόσπασμα από τις "Αναμνήσεις ενός επαναστάτη" του Βίκτορ Σέρζ (2) που φωτίζει τα γεγονότα της στυγνής δολοφονίας των ηγετών της Ένωσης των Σπαρτακιστών, Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζας Λούξεμπουργκ στις 15 Ιανουαρίου του 1919 στο Βερολίνο μετά την καταστολή της εξέγερσης. 

Λεόν Τρότσκι ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΙΔΡΥΕΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΕΘΝΗ

Λεόν Τρότσκι

ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΙΔΡΥΕΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΕΘΝΗ

Τις τρεις αυτές αποφάσεις, μαζί με πολλά άλλα ντοκουμέντα: Θέσεις για τον Παγκόσμιο Ρόλο του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού, Ο Πόλεμος στην Άπω Ανατολή και οι Επαναστατικές Προοπτικές, Απόφαση για την Νεολαία και άλλες επιμέρους ανακοινώσεις και αποφάσεις που αφορούσαν τα διάφορα τμήματα, καθώς και διάφορα χαιρετιστήρια μηνύματα, συζήτησε και υιοθέτησε το Ιδρυτικό Συνέδριο της Τέταρτης Διεθνούς, που συγκλήθηκε, όχι «κάπου στην Ελβετία», όπως παραπλανητικά διαβεβαίωνε η επίσημη ανακοίνωση της Διεθνούς Γραμματείας, αλλά στο Περινί, ένα προάστιο του Παρισιού, στις 3 του Σεπτέμβρη 1938.
Ήταν η φοβερή στιγμή που οι φασιστικές ορδές των Χίτλερ και Μουσολίνι ετοιμάζονταν να εξαπολύσουν τον πιο φονικό ως τα σήμερα πόλεμο ενάντια στην ανθρωπότητα, με αντίπαλους τούς ευρωπαίους και αμερικανούς «δημοκράτες» καπιταλιστές που, αφού κυριολεκτικά έστησαν την παγίδα του θανάτου, σπρώχνοντας στην εξουσία τους φασίστες δολοφόνους, καλούσαν το ευρωπαϊκό προλεταριάτο να σώσει με το αίμα του τη «δημοκρατία» –στην πραγματικότητα τα καταρρέοντα, από την παγκόσμια οικονομική κρίση, πλούτη όλων των ιμπεριαλιστών ληστών– ενώ οι προνομιούχοι-γραφειοκράτες του Κρεμλίνου, με τη σιωπηλή συγκατάνευση των καπιταλιστών, δολοφονούσαν κατά χιλιάδες τους επαναστάτες στη χώρα του Οχτώβρη και ξεκινούσαν ένα πραγματικό πογκρόμ σε διεθνή κλίμακα ενάντια στους τροτσκιστές που μαζί με τους λαούς όλου του κόσμου έμελλε να πληρώσουν με εκατόμβες θυμάτων την προδοσία του Σταλινισμού και της Σοσιαλδημοκρατίας.
Αυτήν ακριβώς τη στιγμή, καθώς το ολοκαύτωμα σίμωνε, μια χούφτα επαναστάτες, με το μαχαίρι στο λαιμό, έδεναν ξανά το κόκκινο νήμα της συνέχειας του επαναστατικού μαρξισμού, που βίαια και αιματηρά είχαν διακόψει οι θερμιδοριανοί της ρωσικής αντεπανάστασης, και ύψωναν ξανά τη σημαία του διεθνισμού και της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης, ιδρύοντας την Τέταρτη Διεθνή.
Να πως περιγράφει η «Sosialist Appeal» («Σοσιαλιστική Έκκληση») –το τότε όργανο των Αμερικανών Τροτσκιστών– στο φύλλο τής 22 του Οκτώβρη 1938 την ίδρυση της Τέταρτης Διεθνούς: